To najpiękniejszy z parków narodowych Chorwacji i najciekawsze miejsce w Chorwacji poza wybrzeżem. Położony w środkowej części kraju ok. 140 kilometrów od Zagrzebia niedaleko wschodniej granicy z Bośnią i Hercegowiną, przy autostradzie E71. Oddalony jest od wybrzeża o niecałe 200 km. Ten park narodowy to prawdziwy fenomen przyrodniczy. Znajduje się tutaj 16 turkusowych jezior, połączonych ze sobą wodospadami i kaskadami. Bogate w minerały wody rzeźbią w wulkanicznych skałach przedziwne, niezwykłe formy. Jeziora zwiedza się spacerując drewnianymi kładkami nad wodą lub też statkiem wycieczkowym. Jeziora leżą w górach Kapela, a ich długość wynosi ponad 8 km. 16 jezior połączonych jest ze sobą dziewięćdziesięcioma wodospadami. Najdłuższy wodospad spada z wysokości 20 m. W wodach parku nie wolno się kąpać ani łowić ryb.

Park można zwiedzać kilkunastoma różnymi trasami, pieszo, statkiem i pociągiem. Park Plitvicka Jezera powstał w 1949 r., a w 1979 r. znalazł się na liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. Ma wielkość 29.482 ha i jest największym z parków narodowych Chorwacji. Na obszarze parku istnieje ponad 1000 gatunków roślin w tym wiele roślin śródziemnomorskich. Dominuje tu buk. W wodach parku pływa wiele gatunków ryb, wśród nich troć, pstrąg i kleń. Wśród zwierząt występują takie gatunki jak wilki, lisy, niedźwiedzie i borsuki oraz jaszczurki, żółwie i żmije.

Park narodowy wokół Jezior Plitwickich jest licznie odwiedzaną atrakcją turystyczną, w miesiącach letnich przyjeżdża tu kilka tysięcy osób dziennie. Na teren Parku można wejść jednym z czterech przygotowanych wejść, przy których urządzone są obszerne parkingi i centra obsługi turystów. Największe atrakcje tego najsłynniejszego Parku Europy to min: Veliki slap - największy, ponad 70 metrowy wodospad. Zwiedzać Park można kilkunastu różnymi trasami, na których są odcinki do pokonania pieszo, niewielkimi statkami pasażerskimi oraz pociągami drogowymi. Trasy przygotowane są i oznakowane tak, aby dostosować ich stopień trudności do indywidualnych możliwości turystów: najkrótsze z nich zajmują do 2 godzin, najdłuższe - do 8 godzin wędrówki. Ceny biletów wstępu nie zależą od wybranej trasy: turysta może wykupić bilet jednodniowy albo dwudniowy i w ramach tego terminu zwiedzać Park dowolnymi trasami. Niedozwolone jest jednak opuszczanie oznakowanych ścieżek, a także biwakowanie, rozpalanie ognisk, łowienie ryb, kąpiel w jeziorach itp.

Dominującym gatunkiem w lasach otaczających jeziora jest buk zwyczajny - 73% powierzchni leśnej to lasy bukowe. Drugi ważny gatunek to jodła pospolita (22%). Powszechnie występują również: klon jawor, klon zwyczajny, dąb bezszypułkowy, wiąz górski, a z iglastych: świerk pospolity, sosna czarna i sosna zwyczajna. Jodłowo-bukowe lasy, które zachowały swój naturalny charakter, tworzą Puszczę Dynarską. Lasy na tym terenie pełnią bardzo ważną funkcję, zapobiegają erozji gleby i przenoszeniu jej do jezior przez biegnące w dół zboczy strumienie.

Głównym celem wypraw do parku jest wejście do jaskiń: w pobliżu Rakovica znajdują się Jaskinie Barać (Baraćeve špilje). Można tu także pojeździć konno w gospodarstwie „JELOV KLANAC”, powędkować nad Gacka oraz uprawiać rafting nad Una. Obszar ten jest przystosowany do zwiedzania pieszo, posiłkując się statkami i kolejkami kołowymi. Szlaki turystyczne w wielu miejscach poprowadzone są drewnianymi chodnikami zainstalowanymi na palach, ponad taflą krystalicznie czystej wody, pełnej różnokolorowych ryb. Park jest dobrze osiągalny dla podróżujących samochodem z północnej Dalmacji Środkowej, Istrii czy z kierunku Zagreb i dlatego nadaje się na jednodniową wyprawę.

W całym parku wzbronione są wszelkie sporty wodne, z powodu konserwacji. Wszystkie trasy są oznaczone. Po Jeziorze Kozjak pływają łodzie wycieczkowe, z których można skorzystać po opłaceniu wstępu. Po wschodniej stronie jeziora jeżdżą autobusy. Turystom chcącym coś zjeść polecane są dwie restauracje na obszarze Parku: Restauracja LIČKA KUĆA i „Restaurant Croatica”. Chociaż Plitwickie Jeziora można zwiedzać przez wszystkie pory roku, zawsze ma się wrażenie, że jest się tam po raz pierwszy.